Bu Tango Burada Bitmez

Bir kentin hafızası vardır…
İnsanı vardır, emeği vardır, yarası vardır.
Ve bazı sevdalar vardır ki; satılır, dağıtılır, küme düşürülür ama asla ölmez.
Aliağa futbolu da işte tam olarak böyledir.

Yıllar önce söyledim.
Takım satıldıktan sonra, yeniden amatör ligden başlasa bile, bir gün mutlaka profesyonel liglerde Aliağa’nın adı yeniden yazılacak dedim.
Çünkü bu şehir’in insanı  pes etmeyi bilmez.
Çünkü bu şehir emeğin şehridir.
Çünkü bu şehir düştüğü yerden kalkmayı çok iyi bilir.
Yıllarca  Amatör Lig’de mücadele eden bir takımın hikâyesi bu…
Kolay yazılmadı, kolay yaşanmadı.

Geçtiğimiz gün, evimde plazma televizyonun karşısında Bursaspor -Aliağa FK maçını izlerken, yalan yok, gözlerim doldu.
Karşımda sadece bir futbol maçı yoktu.
Karşımda bir şehrin direnişi vardı.
Bursa’da…
41 bin kişinin doldurduğu bir statta…
Aliağa FK sahadaydı.
Yanlış duymadınız.
Aliağa FK, 41 bin kişiye karşı top oynuyordu.
O an anladım…
Bu bir 2. Lig maçı değildi.
Bu, ruhu Süper Lig olan bir maçtı.
Tribünler coşkulu, zemin sert, baskı ağırdı.
Ama  taraftarı ile Aliağa oradaydı.
Ezilmedi, sinmedi, korkmadı.
Bir kentin alın teri, 11 futbolcunun ayağında sahadaydı.
O çocuklar sadece futbol oynamadı;
Aliağa’nın onurunu taşıdı.
Ve içimden bir cümle geçti:
“İyi ki vazgeçmemişiz…”

Bu tango burada bitmez.
Bitmez çünkü bu hikâye yarım kalmaz.
Bitmez çünkü Aliağa futbolu yeniden ayağa kalkmıştır.
Şimdi sırada Ziraat Türkiye Kupası  grup aşaması var.
Yine çıkacağız sahaya.
Yine gurur duyacağız.
Yine bu şehrin adını yüksek sesle söyleyeceğiz.

Bugün kim ne derse desin…
Aliağa FK, artık sadece bir futbol takımı değildir.
O, bir inancın adıdır.
O, küllerinden doğan bir şehrin simgesidir.
Bu yolda emeği geçen herkese…
Sahada ter döken futbolcusundan, tribünde dua eden taraftarına…
Yönetimden görünmeyen kahramanlara kadar…
Teşekkürler.
Aliağa sizi unutmaz.
Ve unutmayın;
Bu tango daha yeni başladı.